به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: برزیل و آرژانتین از پرطرفدارترین تیمهای حاضر در جام جهانی هستند. وقتی یکی از این دو تیم در دوحه به میدان میرود، از ساعتها قبل شهر رنگ و بوی دیگری به خود میگیرد. نمونهای از این دست حمایتها را در روز بازیهای این دو تیم، در نقطه نقطه شهر، مترو و اطراف ورزشگاه بارها مشاهده کردهایم.
بازی آرژانتین و هلند هم از این قاعده مستثنی نبود. هواداران آرژانتین یک روز رویایی را پشت سر گذاشتند و به شب رساندند. آنها از ساعاتی قبل از شروع بازی با شعارهایشان محوطه مترو و اطراف ورزشگاه را به تسخیر خود در آوردند و هر که را میدیدیم پیراهن سفید و آبی آلبیسلسته را بر تن داشت که پشت اکثر قریب به اتفاق آنها نام لیونل مسی حک شده بود.
در ورزشگاه لوسیل هم که بیش از ۸۸ هزار تماشاگر حضور داشتند، حدود ۹۰ درصد جمعیت حاضر متعلق به هواداران آرژانتین بودند و آنها در طول مسابقه بارها به حمایت از تیمشان پرداختند. در سوی مقابل و پشت دروازهای که پنالتیها زده شد، گروهی اندک از هواداران هلند حضور داشتند که تعدادشان شاید به ۲۰۰ نفر هم نمیرسید. هلندیها سعی کردند با همین جمعیت اندک از تیمشان حمایت کنند، اما صدایشان میان هیاهوی هواداران آرژانتین به جایی نمیرسید. همین مسأله ما را یاد بازیهای لیگ ایران و دیدارهایی انداخت که سایپا مقابل تیمهای پرطرفدار برگزار میکرد. تیمی که هواداران آنچنانی ندارد و حتی در دیدارهایی که میزبان هم هست، به جز عده معدودی از کارخانه سایپا، هواداری دیگر ندارد.
فاصله اروپا و کشور هلند تا قطر بسیار کمتر از مسافتی است که آرژانتینیها باید طی کنند تا به دوحه برسند. بحث مالیاش به کنار، اما مسافت کمتر از هلند به قطر هم باعث نشد تا هواداران لالههای نارنجی با تعداد بیشتری به دوحه بیایند و در روز بازی مقابل آرژانتین از تیمشان حمایت کنند. به همین دلیل جو عجیبی در ورزشگاه لوسیل به راه افتاد و شاید همین مسأله یکی از دلایل موفقیت آرژانتین در ضربات پنالتی بود. موضوعی که به وضوح آن را دیدیم و بازیکنان آرژانتین به هر نقطه از ورزشگاه که میرفتند، هواداران خود را میدیدند.